Mary, huiskamermedewerker

Waar de woonvorm voor mensen met dementie vrijwel vanzelf uitnodigt om elkaar op te zoeken, is dat voor mensen met een lichamelijke zorgvraag veel minder vanzelfsprekend. De ervaring leert dat zij de neiging hebben veel in hun eigen appartement te blijven. Mary: “Mensen gaan vaak snel achteruit als ze in een verpleeghuis komen wonen. Alsof ze denken: ‘Ik ben nu hier en word verzorgd, ik hoef nu niets meer te doen.’ Om dat tegen te gaan zijn er huiskamers voor deze bewoners ingericht. De huiskamermedewerkers zorgen er vervolgens voor dat dit een leuke plek is om naartoe te gaan, waar bewoners contacten kunnen leggen en geestelijk en lichamelijk gestimuleerd worden. We lezen ’s morgens de krant en we doen regelmatig geheugenspellen. Er ontstaan dan leuke gesprekken in de groep, bijvoorbeeld over hoe vroeger het huishouden werd gedaan. Mensen voelen zich vaak eenzaam als ze pas in het verpleeghuis komen. Ze vinden het fijn dat de huiskamer medewerkers vaste gezichten zijn maar binnen de groep ontstaan ook leuke vriendschappen.”

“Het mooiste vind ik het als mensen die versuft zijn geraakt, weer plezier krijgen. Laatst gingen we zingen met een gitaar en ik zat naast een mevrouw die geen zin had en niet mee wilde doen. Na verloop van tijd pakte ik haar hand en gingen we toch een beetje samen zitten bewegen. Op een gegeven moment zag ik haar glimmen en merkte ik echt dat ze aan het genieten was. Als iemand aan het eind van de dag zegt: “Het was echt fijn vandaag”, dan ben ik helemaal gelukkig.”