Vaak zijn het de kleine veranderingen die een groot verschil maken. Dat weet ook collega Sharita Wielders (33), ervaren verpleegkundige met specialisatie in palliatieve en oncologische zorg.
Sharita is een van de zorgmedewerkers bij ActiVite die chemotherapie thuis geeft. Een project dat nu zo’n drie jaar draait, waarbij voorlopig de ziekte van Kahler (multiple myeloom) de enige ziekte is die op deze manier thuis wordt behandeld.
Energie voor andere dingen
“We moesten ergens beginnen, en deze ziekte leende zich goed voor de behandeling thuis. Misschien juist wel omdat het anders zo ontzettend veel tijd en energie kost van de cliënten zelf. De therapie bestaat uit minstens twee subcutane injecties per week. Die gaan dus onderhuids. Dat is best veel, als je daarvoor elke keer naar het ziekenhuis moet. Je bent dan zo een halve dag kwijt. Daar komt nog bij dat de meeste cliënten met de ziekte van Kahler al op leeftijd zijn. Zij zijn vaak afhankelijk van anderen en van vervoer van en met anderen; mantelzorgers, een dure taxi of zelfs de ambulance. Nu vallen al die tijdrovende bijkomstigheden weg. Thuis zijn we hooguit drie kwartier per keer bezig.” En dat is ook mentaal heel fijn. “Een van de klachten die veel voorkomt, is vermoeidheid. Het is fijn te weten dat ze dat beetje energie kunnen gebruiken om thuis leuke dingen te doen, dan steeds maar bezig moeten zijn met ‘ziek zijn’.”
Ziekenhuisverplaatste zorg
Mensen hoeven niet naar het ziekenhuis, want de expertise komt thuis. Daarbij is er door de verschuiving van cliënten naar huis meer ruimte in het ziekenhuis om andere patiënten te behandelen. “Deze behandeling heeft zijn werking subcutaan meer dan bewezen, waardoor behandelingen die wel met een infuus moeten, meer plek kunnen krijgen in het ziekenhuis.” Het is nogal een verantwoordelijkheid, maar Sharita pakt die met beide handen aan. Al jaren is ze oncologieverpleegkundige. Voor dit project kreeg ze extra scholing in het Alrijne Ziekenhuis. Deze nieuwe tak van sport vindt ze ook interessant voor haar eigen ontwikkeling. “Ik ben en was als palliatief verpleegkundige al veel met oncologie bezig, maar dat beperkte zich tot het begeleiden van mensen. Nu zit ik echt aan de technische kant, ik pak het echt aan. Dat is bijzonder om te doen.”
Fijn behandeltraject
Het medische deel van de behandeling ligt bij Alrijne. Ook de controles gaan via het ziekenhuis. “Wij zijn er om de injecties te zetten. Maar ook om te monitoren en te kijken hoe het gaat met de cliënt. Dat gaat heel goed, we wisselen elkaar af en bouwen ondertussen een band op met elke cliënt. Omdat ze allemaal heel specifieke en dus wisselende schema’s hebben voor hun kuur, heb je geen ‘eigen’ cliënten.” Door de opleiding van Sharita en haar collega’s in het Alrijne, weet ze wat ze moet doen als iets er niet goed uitziet. “De lijntjes met het ziekenhuis zijn heel kort, het contact laagdrempelig, we bellen direct als we ergens over twijfelen.” Hoe nu verder? “In de toekomst willen we méér ziektebeelden op deze manier behandelen. Het is waardevol om zo bij te dragen aan een fijn behandeltraject.”
