Bij thuiszorg denken we al gauw aan cliënten die thuis verzorgd worden. Maar we hebben ook mensen in zorg die geen vast thuis hebben. Zo helpt team Leiden-Centrum dak- en thuislozen in de opvang op het Papegaaisbolwerk en komen zij in het Sociaal Pension aan het Morspad bij mensen met psychische of psychosociale problemen die begeleid wonen. “Het mooiste is als je de mens achter de verslaving leert kennen.”
Henk is verslaafd aan drugs en heeft niks, behalve een tasje met een paar spulletjes. Hij komt regelmatig in de opvang op het Papegaaisbolwerk. Douchen hoeft voor hem niet, daar is hij niet mee bezig. “Decorumverlies zie je vaak bij mensen zoals Henk”, vertelt VIG’er Helen Eising. “Ze hebben een dagtaak aan het scoren van drugs. Ze kunnen zich vaak prima zelf wassen, maar ze willen niet. Door hun verslaving is persoonlijke verzorging bijzaak geworden. Wij zijn er om ervoor te zorgen dat ze toch gaan douchen. Anders wordt het een smeerboel in de opvang. Neem bijvoorbeeld een alcoholverslaafde. Iemand die liters bier op een dag drinkt, wordt daar nog wel eens incontinent van. Dan is het letterlijk dweilen met de kraan open. Voor de anderen in de opvang is het dan ook fijn als zo iemand zich wast.”
Eigenwaarde
Helen werkt in team Leiden-Centrum en zou de zorg aan dak- en thuislozen voor geen goud willen missen. “Hier ontmoet je allerlei mensen: van jong tot oud en met allerlei problematiek. Die afwisseling vind ik leuk. Het geeft me voldoening als ik contact met ze kan leggen. Als ik iemand die in eerste instantie agressief doet, zover kan krijgen dat hij of zij meewerkt. Je hoeft niet de hele dag in je eigen urine of ontlasting te zitten of met wonden te lopen die niet genezen. Door deze mensen te verzorgen en op te frissen, voelen ze zich vaak ook beter. Dan komt beetje bij beetje dat gevoel van eigenwaarde terug. Dat geeft veel voldoening, als ik iemand zijn of haar gevoel van eigenwaarde terug kan geven.”
Mens met een verhaal
Volgens Helen is dakloos worden niet de ver-van-je-bed-show. “Inmiddels ben ik er wel achter dat dakloos worden sneller gaat dan je denkt. Vooral als je geen goed sociaal vangnet hebt en verslaafd raakt aan alcohol of drugs. Ik heb bijvoorbeeld een vrouw verzorgd met een alcoholverslaving die kleuterjuf was geweest. Het kan verkeren… In iedere dakloze, in iedere verslaafde schuilt een mens met een verhaal. Vaak zijn het hele gevoelige mensen die ooit een trauma opgelopen hebben. Als ik die mens achter de verslaving mag leren kennen, dat is het mooiste van dit werk.”
