Vorig jaar ging een voor ActiVite en voor de regio een veelomvattend samenwerkingsproject van start: ReBOZ. In dit project werkt ActiVite met vier andere VVT-organisaties samen om de acute ongeplande nachtzorg in de regio goed te verlenen. We blikken terug.
“In de oude situatie was de thuiszorg ‘s nachts niet efficiënt genoeg georganiseerd,” vertelt Controller Zorgbeleid Fanny Kerstens. “Iedere zorgorganisatie had een eigen nachtteam om als achterwacht te dienen voor hun eigen cliënten. Er reden misschien wel twintig auto’s rond in onze regio, dat moest beter georganiseerd worden.” Dat vond ook de zorgverzekeraar. Halverwege 2020 vroeg zij de regionale zorgorganisaties wie het voortouw zou willen nemen in dit proces. “ActiVite gaf aan daar wel een kartrekkersrol in te willen vervullen. Wij werden uiteindelijk samen met Marente projectleider, waarbij ActiVite ook het financiële stuk van het project organiseert.”
Visie
Besloten werd om de geplande nachtzorg zoveel mogelijk af te schalen. Fanny: “Onze visie is dat we alleen de hoogstnoodzakelijke zorg ‘s nachts bieden. Door daarvoor te kiezen en onze krachten te bundelen, zouden we het werk kunnen laten uitvoeren door maar drie nachtverpleegkundigen, eentje voor elke regio.”
Intensief
Een prachtig plan, maar de deadline was strak. In korte tijd moet er een hoop geregeld worden. Corrie Vellema, Manager Thuiszorg, ervaart het als een intensief proces: “Wat het lastig maakte, was het feit dat nog lang niet alle uitgangspunten helder waren. We discussieerden veel over inhoud, terwijl we gezien de tijd eigenlijk al met de praktische invulling bezig moesten zijn. Hoe zit het met de financiering, wie draagt welke kosten? Al dat soort vragen moesten nog beantwoord worden.” Daarnaast liep het voorbereidende team ook tegen praktische bezwaren aan. Corrie: “Neem nou het sleutelbeleid. Sommige organisaties nemen wel sleutels in, andere niet. Dat betekent in de praktijk dat de 1.500 sleutels die een van de zorgorganisaties in beheer heeft, ook beschikbaar moeten zijn voor het ReBOZ team en veilig moeten worden bewaard. Dat soort obstakels hebben ons heel wat hoofdbrekens gekost.”
Samenwerken
Fanny herkent dat: “Het integreren van al die verschillende processen heeft inderdaad veel energie gekost. Er moest een heel nieuw primair proces worden gebouwd, een visie op nachtzorg worden ontwikkeld en de medewerkers die al nachtzorg deden moesten tot één nieuw team worden gesmeed. Een lastig punt daarbij was bepalen welke zorg wel en niet onder ReBOZ zou gaan vallen: de scheidslijn tussen geplande en niet-geplande zorg is namelijk niet zo duidelijk als je misschien denkt.” Corrie herkent dat: “We hadden eigenlijk drie soorten nachtzorg: acuut, gepland en terminaal. De nieuwe werkwijze is dat de acute nachtzorg door ReBOZ wordt verzorgd. Maar hoe zit dat bijvoorbeeld met een cliënt die iedere nacht belt voor een toiletmoment? Dat is niet gepland, maar ook niet echt acuut. Want je kunt er eigenlijk de klok op gelijk zetten. Dat maakt het soms lastig.”
Afnemers
ReBOZ verzorgt niet alleen de acute nachtzorg voor de vijf organisaties die actief bij het project betrokken zijn; ook de andere zorgorganisaties in de regio vertrouwen voor deze zorg op ReBOZ. Fanny: “Zij zijn afnemer van de nachtzorg die ReBOZ biedt. Voor hen is dat superfijn: de productiviteit is namelijk ‘s nachts minder hoog en dit type zorg was voor iedereen een verlieslijdende post. Met het personeelstekort waar we mee te maken hebben in de zorg is het ook fijn dat ze hun personeel voor dit stukje zorg niet meer in hoeven te zetten. Maar het maakt wel dat je met nóg meer partijen te maken hebt dan de vijf waarmee je de plannen maakt. Je moet hen ook aangehaakt houden.”
Wakker blijven
Voor de cliënt verandert er in de praktijk niet zo veel. Hij of zij wordt nog net zo snel, of soms zelfs sneller, geholpen door een verpleegkundige. Een van hen is Abraham van den Ouweelen: “Wat ik mooi vind aan mijn werk is de uitdaging. Elke nacht is anders en zelfs in een rustige nacht is het betekenisvol werk. Al krijg ik maar twee alarmeringen per nacht, dan vind ik het alsnog de moeite waard om voor hen wakker te zijn gebleven. Daarnaast vind ik de verantwoordelijkheid die ik in mijn functie draag ook echt een meerwaarde.”
Nachtritme
“Vaak weet ik niet van tevoren wat ik aan zal treffen als ik naar een cliënt rijd,” gaat Abraham verder. Er is dan niet altijd een spreek-luisterverbinding dus er kan van alles aan de hand zijn. Ik ga dan gewoon naar binnen en kijk wat ik aantref: heeft de cliënt pijn, zie ik afwijkende dingen? Ik doe controles en overleg soms met de huisartsenpost of de ambulance. Vaak zijn mensen gewoon gevallen, maar ik heb ook wel eens meegemaakt dat de cliënt ontzettend veel bloed had verloren en nog steeds heftig bloedde. Dat maakt wel indruk. Toch zou ik niet anders willen: het ritme van de nacht past bij mij.”
Trots
Het eerste jaar van ReBOZ is op wat opstartproblemen na, goed verlopen. Corrie en Fanny kijken dan ook met trots terug op wat er bereikt is op het gebied van acute nachtzorg. Fanny: “Het is het eerste echt regionale project waarin we zo intensief met elkaar optrekken, waarin we samenwerken op punten die normaal gesproken aan je eigen zorgorganisatie voorbehouden zijn. Dat is een heel bijzondere ervaring geweest en ik heb er waardevolle contacten aan over gehouden.” Corrie herkent dat: “Ik ben er trots op dat we dit toch maar mooi met vijf thuiszorgorganisaties hebben gerealiseerd. Daarbij ben ik ervan overtuigd dat dit mooie spin-offs gaat opleveren, andere vruchtbare samenwerkingen in de regio. En dat is alleen maar goed.”
