Een column geschreven door Tanja Fransen-Hendriks voor het ActiVite magazine. Als mantelzorgmakelaar bij Tom in de Buurt zoekt Tanja naar verbinding in de breedste zin van het woord. Met ons deelt ze haar ervaringen.
“Heb je al vernomen dat jouw baan in de toekomst wordt overgenomen door een robot? Het moet toch niet gekker worden.” Ik ben bij Niek op bezoek, een cliënt op leeftijd waar ik al lange tijd over de vloer kom. Ik kijk Niek aan en vertel dat ik er wel eens van gehoord hebt. “Ik heb de robot nog nooit in het echt aan het werk gezien, maar gebruikers zijn wel enthousiast.” Digitalisering in de zorg is voor mij geen bedreiging, het is juist hard nodig. Door bepaalde onderdelen in de zorg te digitaliseren, kunnen we de zorgdruk verlagen en nog steeds goede zorg verlenen. Bijvoorbeeld met de Medido, een apparaat dat je eraan herinnert om je medicatie in te nemen. Of beeldzorg, waarbij je niet fysiek bezoek krijgt, maar via een tablet contact hebt met een verpleegkundige. Het is misschien anders dan vroeger, maar het werkt net zo goed.
“Nou,” zegt Niek, “ik ben blij dat ik mijn zorg live in huis heb en we tijdens de zorg ook een gezellig praatje kunnen maken. Want ik weet niet of ik digitaal net zo’n gezellig gesprek kan voeren als nu live met jou.” Niek is gesteld op de bezoekjes aan huis, dus ik kan me voorstellen dat hij nog sceptisch is. Tegelijkertijd groeit de bevolking en omdat de welvaart goed is, worden de mensen ouder. Eerlijk gezegd maak ik me wel eens zorgen. Niet zozeer over de invulling van de zorg, want daar vinden we steeds meer technische hulpmiddelen voor, maar wel over de individualisering van de maatschappij. Ik weet nog dat de deur bij mijn opa en oma’s altijd open stond. De sociale controle was groot en er was eigenlijk nooit gedonder. Als buurvrouw Truus een dag niet gezien was, ging iemand even langs om een kop koffie te drinken of soep te brengen. Ik zeg niet dat vroeger alles beter was, maar de deur stond wel altijd open. Dat zie je nu niet veel meer. Niek knikt bevestigend. “Maar Tanja, je zegt het zelf: het is niet meer zoals vroeger. Iedereen is meer op zichzelf gericht. Met die digitaliseringen en robots werk je dat toch alleen maar meer in de hand?”
Ik denk daar even over na. We mogen in mijn ogen best wat meer naar elkaar omkijken en indien nodig een handje helpen. En dat gebeurt ook wel hoor, want het aantal mantelzorgers stijgt nog ieder jaar. Alleen die mantelzorgers kunnen soms ook wel wat hulp gebruiken. Daarom ben ik ook zo blij met initiatieven als de robotkat, die gezelschap biedt aan mensen met dementie. Of met personenalarmering waarmee je met één druk op de knop hulp kan inschakelen in geval van nood.
Ja, de wereld verandert, maar dat heeft niet alleen negatieve kanten. Mijn toekomstdroom is dat we elkaar blijven helpen en lief zijn voor elkaar – met ondersteuning van de digitale wereld.