Dat is uniek: Het bijzondere loopbaanpad van Lianne

Lianne zit samen met Hoofd Voeding, Walter Chaudron, achter de computer op kantoor. “Wat Lianne met computers kan is ongelofelijk. Naast haar voel ik me af en toe net een amateur”, vertelt Walter. Hij is blij en trots dat hij haar naar het Facilitair Bedrijf heeft gekregen. “Ik ontmoette Lianne in mei 2022 op locatie Rijnzate. We kwamen met elkaar in contact door wisseling van de wacht en Lianne hield zich destijds bezig met Culicart, een programma voor voedingslogistiek. Ze zat op dat moment haast als een dood vogeltje achter haar computer. Maar wat ze deed, was zó slim en goed. Toen ze vertelde wat haar echte functie was, dacht ik: die kan veel meer en laten we dat binnen het Facilitaire Bedrijf verder uitzoeken.” Dat Lianne een uiterst vermoeide indruk maakte op Walter, was het gevolg van long covid. Lianne: “In februari 2021 kreeg ik corona. Al gauw ging het zo slecht met me, dat ik op de IC opgenomen werd en in coma gebracht ben. Eenmaal weer wakker was ik een blok beton, zonder kracht of beweging… Al met al heb ik vijf weken in het ziekenhuis gelegen en daarna nog eens acht weken in het revalidatiecentrum. Ik was voortdurend moe en vergeetachtig. Niets lukte meer en alles moest weer van nul af aan opgebouwd worden. Ook dingen als autorijden en werken: ik heb het haast opnieuw moeten leren.”

Bekend terrein
Uiteindelijk zet Lianne weer de stap naar het werk en keert in 2022 terug naar AgnesStaete. Daar wilde ze haar werk in de voeding weer oppakken. Het werk dat ze sinds haar studententijd deed en ook daarna is blijven doen. “Na mijn HBO-studie was de recessie in de ziekenhuizen en was daar binnen komen zonder werkervaring praktisch onmogelijk”, vertelt Lianne. “Dus koos ik ervoor om in de spoelkeuken te blijven. Het was voor mij bekend terrein en ik was vertrouwd met de werkzaamheden. Vanwege mijn autisme heb ik moeite met grote veranderingen. Dit was een veilige optie voor mij.” Het re-integreren in haar oude baan viel haar zwaar. “Als je autisme hebt, komen bijvoorbeeld geluiden al harder binnen dan bij de meeste mensen. Maar na corona was dat nog veel erger geworden. Het gerammel van de glazen en het servies kon ik haast niet aanhoren. Daarbij was het werk fysiek te zwaar voor me, daar had ik nog steeds te weinig energie voor.”

Grenzen bewaken
Dat was het moment waarop Walter haar aantrof. Ondanks haar slechte toestand, zag hij wat Lianne in haar mars heeft en nodigde haar uit om te re-integreren op kantoor. Ze ging roosters maken voor de voeding voor somatiek. Lianne: “Hier kwam ik tot rust. Het werk is fysiek veel minder zwaar en de omgeving is rustiger dan in het verpleeghuis. En ik heb meer uitdaging in mijn werk, want ik mag mijn hersens nu veel meer gebruiken.” Walter vult aan: “Het is toch bijzonder dat iemand in zijn re-integratie een stap omhoog zet in niveau in plaats van een stap terug? Hiermee laat Lianne zien hoeveel capaciteiten ze heeft. Van twee à drie uur werken per week zit ze nu op ruim twintig uur per week. We moeten zelfs opletten dat ze niet té veel werkt.” Lianne weet waar Walter op doelt: “Soms is het moeilijk om structuur aan te brengen in mijn werk en mis dan even het overzicht. Ook dat heeft weer met mijn autisme te maken. Net als de handige hyperfocus die ik had. Die is helaas door corona wel behoorlijk wat minder geworden. Desondanks heb ik soms nog steeds de neiging om maar door te gaan en te lang te werken. Dan kan ik makkelijk over mijn grenzen heen gaan zonder dit door te hebben en dan lig ik ’s avonds thuis totaal uitgeteld op de bank. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Want ook privé ben ik de draad weer langzaamaan aan het oppakken. Ik maak weer muziek bij de harmonie en ik pas af en toe op mijn kleine neefje. Ik moet er nog goed op letten dat ik de energie tussen werk en privé goed verdeel.”

Grote ommekeer
Walter: “Lianne stond na bijna twee jaar ziekte op het punt om afgekeurd te worden. Ik ben blij dat wij haar net op tijd voor die poorten hebben weggehaald. Ze is met haar intelligentie en capaciteiten een aanwinst hier. Ik stimuleer Lianne ook om te praten over haar autisme. Dat zorgt voor begrip over en weer. En autisme heeft ook zijn voordelen: zo is Lianne enorm punctueel en heeft ze inderdaad een focus waar menigeen jaloers op zou zijn.” Corona zorgde dus voor een grote ommekeer in het leven van Lianne. Terugkijkend zegt ze: “Mijn plan was ooit om aan de slag te gaan op de afdeling radiodiagnostiek of nucleaire geneeskunde. De combinatie van werken met patiënten en met de apparatuur vond ik, net als pannenkoeken bakken met radioactieve stof bijvoorbeeld, erg leuk. Door verschillende omstandigheden is het anders gelopen, maar ik ben tevreden nu.” Walter besluit: “Lianne mag best wat trotser zijn op wat ze kan en wat ze bereikt heeft. Van afwas-/portioneerhulp tot de functie die ze nu heeft en dat met long covid. Ze is echt een unieke vrouw.”