Dit is samen: een echte ActiVite-familie!

Anette kwam negen jaar geleden als eerste ‘bij de club’. “Ik had een advertentie in de krant gezien voor een voorlichtingsbijeenkomst in de zorg. Daar ben ik toen samen met Marion naartoe gegaan en vervolgens ben ik begonnen met de opleiding tot Verzorgende C.” Marion, die in die tijd in het bedrijfsleven werkte, leek een baan in de zorg ook wel wat. Een paar jaar later heeft ook zij de stap gezet naar de thuiszorg. “Daar heb ik nooit een dag spijt van gehad. De gesprekken met de cliënten over alles wat er in hun leven gebeurt vind ik mooi. Vaak met een lach en soms met tranen. Daardoor krijg je echt een band met elkaar.” Susanne herkent dat: “Soms vertellen cliënten je dingen waarvan ze niet willen dat je die deelt met hun familie. Bijvoorbeeld omdat ze niet willen dat hun kinderen zich zorgen gaan maken. Dat zorgt wel eens voor een vertrouwenssplit.”

Samen sparren
Susanne, van wie de ouders naast Marion wonen, hoorde de enthousiaste verhalen van haar tante over haar werk. Daarom besloot ze om na haar studie hbo-V te solliciteren bij ActiVite als wijkverpleegkundige. Daarna volgde ook haar zus Marissa. Marissa was al VIG’er en doet nu de opleiding tot verpleegkundige bij ActiVite. De twee zussen praten veel over hun werk met elkaar. Marissa: “Susanne is al wat verder in het vak dan ik. Dan is het fijn om samen te kunnen sparren. Iets vragen aan je zus is lekker laagdrempelig.” Susanne: “En je hebt thuis ook meer tijd om dingen met elkaar uit te wisselen dan tijdens het werk.”

Eén team
Marion en Marissa zitten in hetzelfde team en kennen zodoende elkaars cliënten. Marion: “We hadden een cliënt die het team zo leuk vond dat hij ‘zijn meiden’ ieder jaar trakteerde op een high tea. Dat zijn wel bijzondere dingen. Het komt voor dat een cliënt van ons doorstroomt naar verpleeghuis Rietveld en daar dan kennismaakt met Anette. “In het verpleeghuis heb ik een andere band met cliënten dan toen ik in de wijk werkte”, vertelt Anette. “Het voelt alsof ik hier acht opa’s en oma’s heb. Die wil ik in de laatste fase van hun leven een fijne tijd bezorgen. Naast een goede band met de cliënt, is het in mijn werk ook belangrijk om goed contact te hebben met de familie. Van hen krijgen we vaak belangrijke informatie om de cliënt zo goed mogelijk te begeleiden, zeker als de cliënt het zelf moeilijk kan vertellen. Wij hebben familie nodig om goede zorg te kunnen verlenen.”

In beeld
Naast Verzorgende is Marion ook ZON-medewerker. “In die rol heb ik meer tijd om met mensen te praten. Dat geeft het gevoel dat je er echt even kunt zijn voor iemand. Zeker voor cliënten die weinig bezoek krijgen, is dit belangrijk.” Marissa: “Bij bepaalde cliënten is onze komst het hoogtepunt van de dag. Dat geeft ons werk extra betekenis. Andersom leven cliënten ook met ons mee. Zo kreeg ik laatst van iemand een pakje voor mijn baby.” Omdat Marissa zwanger is, doet ze nu vervangend werk in het beeldzorgteam. “Eerst dacht ik dat dit een soort ‘schijnzorg’ was, maar het heeft voor bepaalde cliënten echt meerwaarde. Sommigen kunnen vanaf hun werk inbellen, anderen geeft het een prettige vastigheid.” Susanne zegt dat ze door Marissa een beter beeld heeft gekregen van beeldzorg en cliënten nu eerder aansluit op beeldzorg dan voorheen. Ook Marion vindt het interessant: “Ik zou wel eens willen zien hoe beeldzorg precies werkt. Dan kan ik het makkelijker voorleggen aan cliënten.”

Dichtbij
Als de baby van Marissa er straks is, is de hulp van de familie dichtbij. Zus Susanne gaat de eerste weken oppassen totdat er plek is in de kinderopvang. “Dat doe ik op de dagen dat Marissa naar school moet en dan werk ik vanuit huis.” Tante Marion besluit: “Dat is het handige als je allemaal gezellig vlak bij elkaar woont!”