Hoe de huisarts en het team in verpleeghuis SassemBourg samenwerken
In verpleeghuis SassemBourg in Sassenheim wonen 56 mensen. Bijna de helft heeft dementie, de andere bewoners hebben een lichamelijke zorgvraag. Het verloop is best groot; soms is iemand binnen vijf weken al overleden. Hoe zorg je ervoor dat mensen het in die laatste fase van hun leven zo fijn mogelijk hebben?
Claudia Plug is verpleegkundige in SassemBourg. Daar biedt ze kleinschalige zorg aan 24 bewoners met dementie; Ze is verpleegkundige van één van de drie huiskamers, waar acht bewoners overdag samen zijn. Daar coördineert ze de zorg en coacht het team. Dat ze veel aandacht kan geven aan de bewoners, vindt ze fijn. Net als van de samenwerking met haar collega’s. Ze vullen elkaar aan.
Zorghart
De zorg zit in haar hart, ze doet dit al 28 jaar. Natuurlijk, het is veel ‘meten en weten’, maar Claudia durft ook te varen op haar gevoel. “Dat klopt eigenlijk altijd.” Iets wat de twee huisartsen uit het dorp en daar in de buurt heel serieus nemen: verpleeghuis SassemBourg heeft daar een unieke samenwerking mee. “In andere verpleeghuizen komt alleen een ‘specialist ouderen’ van het behandelteam van ActiVite langs. Bij ons is dat anders geregeld.” In SassemBourg komen de huisartsen ook nog langs. Dit heeft alleen maar voordelen.” Korte lijntjes, en elkaar echt goed kennen, bijvoorbeeld. “Als je opbelt, weten ze meteen dat er ook écht iets aan de hand is. Dus dat gaat dan supersnel.”
We doen het anders
Het feit dát het zo geregeld is, komt oorspronkelijk door de afgelegen locatie van SassemBourg. Het behandelteam van ActiVite dat in de andere verpleeghuizen langskomt, zit in Alphen aan den Rijn. Behoorlijk ver weg, zeker als de nood aan de man is. “We vielen hier in Duin & Bollen een beetje buiten de regio,” vertelt Edith Neirynck Homan, teammanager in SassemBourg. “Toen dacht ik: hoe fijn zou het zijn als we met huisartsen dichtbij, in het dorp konden blijven werken?” Edith zette dit op, samen met Claudia een andere collega. Met succes. Claudia: “Nu komt de specialist ouderengeneeskunde iedere dinsdag langs, maar voor die kleine, huisartsgerelateerde zaken, is dit wel erg fijn.” De huisartsen doen echt de lichamelijke zorg. De specialist ouderen van het behandelteam is er voor de psychogeriatrische zorg.
Vertrouwd gezicht
Niet alleen het snelle schakelen is fijn, ook het feit dat de huisartsen het personeel én de bewoners zo goed kennen. “De meeste bewoners herkennen de huisarts, er komt niet telkens een vreemde langs.” Dit maakt de zorg heel menselijk en doorlopend. Claudia: “Door de dementie hebben de bewoners niet altijd het idee dat het de huisarts is die voor hun neus staat. Maar omdat het een vertrouwd gezicht is, zijn ze al een stuk rustiger, dan wanneer het telkens iemand anders zou zijn.” Edith vindt dat vooral een meerwaarde waar het gaat om palliatieve zorg: “Door de laagdrempelige benadering van de huisartsen kunnen wij heel snel en persoonlijk handelen bij terminale bewoners. Ze zijn altijd bereikbaar, gaan niet zitten afwachten en zorgen dat we op een menselijke manier afscheid kunnen nemen van iemand.”
Structuur is alles
Maar het betekent wel dat de twee huisartsen naast hun praktijk nog een heel deel kleinschalige zorg te runnen hebben. Edith: “Daarom was al snel duidelijk dat de samenwerking tussen ons en de huisartsen heel secuur moest, heel duidelijk, efficiënt, zodat de dokters daar de minste last van hebben.” En zo is het dan ook geregeld. Edith: “Met een vast aanspreekpunt bij ons, een vaste map met de lopende zaken en de vragen, een vaste dag waarop de artsen komen. Kortom: helderheid en efficiëntie. En, veel van hoe het hier gaat komt doordat de verpleegkundigen zich verantwoordelijk voelen, dat ze duidelijk hun taken weten, dat ze heel betrokken zijn. Dat voelt een arts ook.”
