Ondanks Alzheimer maken Wil en haar man verre reizen met de camper
Wil heeft Alzheimer en wordt begeleid door Casemanager Dementie Harmien van ActiVite. Soms gaat dat maanden achtereen op afstand, omdat Wil en haar man Hans reislustige types zijn. Zo komen ze net terug van een reis door de Balkan, waar ze met hun camper 18 landen in 185 dagen hebben aangedaan. Over deze reizen schrijft Hans boeken, waarvan zaterdag het eerste werd gepresenteerd.
“Twee jaar geleden kreeg Wil de diagnose,” vertelt Hans. “Door de dementie werd ze steeds rustelozer. Nadat bij mij ook nog huidkanker werd geconstateerd, besloten we onze winkel te verkopen en een camper aan te schaffen. Toen onze kinderen klein waren gingen we tijdens de schoolvakanties ook al met een camper op reis, en het leek me prachtig om dat ook te gaan doen als we onze winkel niet meer zouden hebben. Wils diagnose bracht deze plannen in een stroomversnelling. Het is misschien anders dan ik me had voorgesteld, maar we hebben een goede tijd. Door het leven wat we nu leiden, beleef ik zelf ook nieuwe dingen.”
“Eigenlijk gaat het hartstikke goed als we op reis zijn. We houden allebei van in de auto zitten en van wandelen, dat doen we dan ook vaak. Tijdens onze laatste reis hebben we meer dan 2000 kilometer gewandeld met elkaar. Omdat we steeds verkassen, is er elke keer iets nieuws te zien en te ontdekken; de natuur, kerken, musea…Wil is toegankelijk voor contact, reageert goed op dieren en kleine kinderen. De mensen die we ontmoeten zijn over het algemeen heel gastvrij, vriendelijk en zorgzaam. Ik vertel altijd meteen dat Wil dementie heeft en dan wordt hun kijk op haar reactie ook anders. Ze tonen begrip en spreken uit hoe bijzonder het is dat we er zijn.”
Vanuit ActiVite begeleidt Casemanager Dementie Harmien Wil en Hans: “Als casemanager bied ik altijd maatwerk, ik sluit aan bij het leven van de cliënt en bij wat er nodig is in zijn of haar situatie. Bij Wil en Hans moet ik nog iets méér maatwerk bieden, omdat hun leven wel heel erg verschilt van dat van mijn gemiddelde cliënt. Maar natuurlijk respecteer ik hun keuze, zolang het met Wil goed blijft gaan. Het is mijn verantwoordelijkheid om haar welzijn te monitoren en daar kan ik Hans ook zeker op bevragen. Maar het gaat goed met Wil, ze knapt op. Hoewel haar cognitie achteruit gaat, wordt zij blijer en rustiger.”
Hans deelt via Facebook waar hij en Wil zijn en wat ze beleven. “Daar begon ik mee om onze vrienden en familie gewoon een beetje op de hoogte te houden. Maar nadat Alzheimer Nederland aandacht aan ons verhaal had besteed, kregen we opeens meer dan 10.000 volgers! Mensen vinden het leuk om ons te volgen, maar stellen ook persoonlijke vragen of ze delen hun eigen verhaal. Ik deel praktische tips over hoe ik Wil help in haar ziekte; de 32 jaar dat ik voor defensie werkte, hebben me creatief en inventief gemaakt. Daarnaast is het een soort online lotgenotencontact. Ook voor mij persoonlijk, want doordat ik al die online contacten onderhoud en alle vragen zelf beantwoord, voel ik me tijdens onze reizen niet eenzaam.”
Ook casemanager Harmien volgt Hans en Wil via Facebook. “Ik ben helemaal niet van de sociale media, maar ik heb hiervoor speciaal een Facebook-account aangemaakt. Nu kan ik op afstand een beetje meekrijgen hoe het met ze gaat. En als ik zie dat ze weer richting Nederland gaan, neem ik meteen contact op om een afspraak te maken voor wanneer ze weer thuis zijn. Ondertussen hebben we contact via de mail. Hans stelt af en toe vragen en houdt me op de hoogte van hoe het met Wil gaat.”
“Wil en ik hebben een vast ritme ontwikkeld. We bewegen veel, hebben vaste toiletmomenten voor haar zodat we ongelukjes voorkomen en ik neem twee keer per dag de tijd om alle vragen die ik via Facebook krijg, te beantwoorden. We maken veel foto’s en video’s op zo’n dag en zelfs de stukken die we met de camper rijden, film ik met een camera op het dashboard. ‘s Avonds kijken we die beelden terug. Ik kan dan zien waar we voorbij reden op het moment dat Wil ergens op reageerde. Voor haar zijn alle beelden die ze dan met mij bekijkt, weer nieuw. Zo beleven we samen achter de laptop de dag nog een keer.”
“Met onze reisverslagen wil ik mensen laten zien dat het ook anders kan. Een diagnose dementie betekent niet dat je moet ophouden met leven. Natuurlijk realiseer ik me dat wij dit kunnen doen omdat ik nog gezond ben wij hier de financiële middelen voor hebben; niet iedereen kan een camper kopen. Maar wandelen, lachen, nieuwe dingen uitproberen, dát kan iedereen.”
