Tonia, Vrijwilliger

Ik lach echt heel veel met de bewoners

Geen zorgorganisatie kan zonder ze: vrijwilligers. Sommige komen twee uur per week, andere vaker of langer. Soms zitten er bijzondere uitschieters bij, die al hun tijd en energie steken in de sfeer op een locatie. Zo ook Tonia Zandbergen. Tweeënhalve dag is ze als vrijwilliger aanwezig op de Schutse, een van de locaties voor kleinschalig wonen in verpleeghuis SassemBourg. "Ik lach echt heel veel met de bewoners."

Contact
Coördinator Vrijwilligersdiensten Annemieke beantwoordt je vragen graag!

Ik verheug me er altijd op om

hier weer heen te gaan

Tonia, Vrijwilliger

George, vrijwilliger

De taken van een vrijwilliger lopen uiteen. Een spelletje doen, een puzzeltje leggen, oefeningen doen om in beweging te blijven. Tonia: “Ik probeer er altijd een lolletje van te maken. Onverwachte dingen doen houdt de bewoners alert, vooral bij het bewegen. Dan gooi ik niet tien keer de bal naar dezelfde persoon, maar varieer ik tussen de bewoners. Als ik binnenkom gaan ze vaak al lachen.”

Tonia doet ook veel creatieve dingen met de bewoners van de Schutse: “Dan maken we samen bijvoorbeeld een kunstwerk met verf. Ik heb 12 jaar in een hobbyshop gewerkt, dus weet er inmiddels best wat van af. Soms praten we over iets wat in de krant staat. Laatst las ik een verhaal voor over vogels, het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes, dat soort dingen. Sommige bewoners zitten dan echt ademloos te luisteren.”Soms doet George een boodschapje met een van de bezoekers. “Een collega van mijn vrouw had mij zien lopen met twee dames, waarvan er eentje nog behoorlijk jong was.” Lachend: “Die sprak meteen mijn vrouw erop aan! Gelukkig kon die de zaak uitleggen.”

“Ik vind mijn werk als vrijwilliger echt verschrikkelijk leuk. Ik verheug me er altijd op om hier weer heen te gaan. De dankbaarheid die je ervoor terug krijgt motiveert me. Ze zijn blij als je komt, met de aandacht die je ze geeft, als je even rustig bij ze gaat zitten en een praatje maakt. De verzorging zou dat ook graag willen, maar die heeft niet altijd de tijd. Dan is het fijn als ik kan helpen. Soms zeggen mensen wel eens: ‘Is dat nou niet moeilijk, met mensen met dementie? ‘ Maar dat vind ik niet. Ze zijn soms erg vergeetachtig of in de war, maar deze mensen hebben ook een gezin gehad, een leven geleid. We hebben het echt gezellig. Het begint allemaal met respect.”

“Ik heb geluk gehad met deze locatie. De verzorgenden zijn heel goed voor de bewoners en ook voor mij. Ik krijg veel waardering voor wat ik doe. Laatst was ik jarig. De eerste keer dat ik weer op de groep was ging ik mijn jas ophangen in de gangkast. Toen ik weer tevoorschijn kwam, gingen ze allemaal voor me zingen, prachtig vond ik dat. Hoe meer taken ze me laten doen, hoe leuker ik het vind. Als ik mijn leven over moest doen, was ik zelf de zorg ingegaan!”